Szczeniak gotowy do wydania zaopatrzony w metrykę ZKwP upoważniającą do wystawienia rodowodu ZKwP (FCI), książeczkę zdrowia a także zaczipowany, odrobaczony stosownie do wieku. Zakup pieska z naszej hodowli gwarantuje pochodzenie szczeniaka prawidłową anatomię i kolor psa zgodny ze wzorcem rasy i co najważniejsze doskonały charakter.
Skąd pochodzi owczarek szkocki długowłosy? Podział rasyGwiazda filmowa Wygląd Collie – urokliwy pies pasterski Efektowna szata i umaszczenie owczarka szkockiego Odmiana amerykańska Collie Owczarek szkocki długowłosy – idealny pies rodzinny Owczarek szkocki długowłosy – jaki charakter mają psy tej rasy Wychowanie owczarka szkockiego długowłosego Odpowiednia dieta dla owczarka szkockiego Typowe choroby dla owczarka szkockiego długowłosego Owczarek szkocki długowłosy – jak reaguje na temperatury?Pielęgnacja owczarka szkockiego długowłosego Dbanie o sierść nie wystarczy Czego potrzebuje owczarek szkocki długowłosy – akcesoria dla psa Zakup psa z odpowiedzialnych źródeł Ile kosztuje szczeniak owczarka szkockiego długowłosego? Przed zakupem szczeniaka Dla kogo owczarek szkocki długowłosy jest dobrym wyborem? Skąd pochodzi owczarek szkocki długowłosy? Owczarek szkocki długowłosy to stara szkocka rasa. Jest jedną z czterech ras owczarków, wyhodowanych na tych terenach. Przypuszcza się, że przodkami owczarka szkockiego są psy pasterskie, które przybyły na Wyspy Brytyjskie wraz z legionami rzymskimi, a następnie były krzyżowane z lokalnymi psami. W wyniku krzyżówek powstało kilka rodzajów podobnych do siebie psów. Późniejsza domieszka krwi charta rosyjskiego borzoja, border collie, a także setera irlandzkiego ukształtowała dzisiejszy wygląd tej rasy. Dzisiejszy owczarek szkocki swój wygląd i charakter zawdzięcza szkockim pasterzom, którzy dokładali wszelkich starań, aby podkreślić urok i osobowość tych psów. W wyniku działań hodowlanych stworzono dwie odmiany owczarka szkockiego: długowłosą i krótkowłosą. Pomimo dwóch odmiennych wzorców owczarek szkocki długowłosy (rough collie) i owczarek szkocki krótkowłosy (smart collie) różnią się jedynie długością włosa. Podział rasy W 1840 roku założono “Collie Club” – pierwszy klub wielbicieli tej rasy, natomiast po raz pierwszy owczarek szkocki został zaprezentowany na wystawie 20 lat później, w 1860 roku. Dopiero w 1871 roku rozdzielono rasę na dwie odmiany i od tej pory na wystawie występowały już osobno. Istnieją dwie teorie pochodzenia nazwy Collie. Pierwsza mówi, że pochodzi ona od słowa “colleys”, którym określano niegdyś na tych terenach psy stadne. Druga teoria głosi, że “collie” pochodzi od słowa “col”, które oznacza w języku szkockim kolor czarny i nawiązuje do pierwotnego koloru umaszczenia tych psów. Niezależnie od tego, która teoria jest prawdziwa określenie Collie przyjęło się i dzisiaj jest powszechnie wykorzystywana na skrótowe określenie owczarka szkockiego. Jako ciekawostkę można przytoczyć informację, że wielką wielbicielką owczarków szkockich była sama Królowa Wiktoria, która hodowała obie odmiany collie. W Polsce rasa ta pojawiła się dopiero w 1924 roku. Dzisiaj nie jest specjalnie popularna, ale liczebność tych uroczych psów powoli rośnie. Owczarek szkocki długowłosy według podziału FCI (Międzynarodowej Federacji Kynologicznej) należy do grupy I – psy pasterskie i zaganiające, sekcja 1 – psy pasterskie. Gwiazda filmowa Na podstawie powieści Erica Knighta w 1943 roku nakręcono film o przygodach owczarka szkockiego. Obraz ,,Lassie, wróć” opowiada o owczarku szkockim długowłosym, który był bezwzględnie przywiązany i oddany swojej rodzinie. Nie trzeba było długo czekać, aby po ukazaniu się filmu popularność tej rasy wystrzeliła w górę. Do dzisiaj psy te są cenione przez swoich wielbicieli, jednak ich popularność znacznie zmalała. Wygląd Collie – urokliwy pies pasterski Owczarek szkocki długowłosy sprawia wrażenie pełnego wdzięku i urody. Jest bardzo harmonijnie zbudowanym psem o średniej wielkości. Wysokość w kłębie u psa wynosi od 56 do 61 centymetrów, zaś u suki od 51 do 56 centymetrów. Wzorzec nie określa szczegółowo wagi owczarka szkockiego. Przez efektowną i bujną szatę sprawia on wrażenie większego niż jest w rzeczywistości. Głowa musi być proporcjonalna do wielkości całego ciała, na co zwraca się szczególną uwagę we wzorcu rasy. Głowa widziana z boku ma kształt tępego klina i czysty obrys. Stop jest niewielki, ale wyraźny. Oczy średniej wielkości, w kształcie migdałka w ciemnym kolorze. Jedynie u psów w umaszczeniu niebieskim marmurkowym oko, oczy lub ich fragmenty mogą być niebieskie. Owczarek szkocki ma inteligentne i przyjazne spojrzenie. Uszy są małe i osadzone na wierzchołku głowy. W spoczynku naturalnie odrzucone do tyłu, jednak w chwili pobudzenia postawione i załamane na jednej trzeciej wysokości. Głowa osadzona jest na mocnej, umięśnionej i wyraźnie łukowatej szyi. Sylwetka owczarka szkockiego wpisuje się w prostokąt. Długość tułowia jest nieco większa od wysokości psa w kłębie. Kończyny dobrze umięśnione. Ogon długi, sięgający stawu skokowego. Podczas pobudzenia może być uniesiony, jednak nie ponad linię grzbietu. W spoczynku noszony nisko z lekko zawiniętym końcem ku górze. Grzbiet mocny z lekko wysklepionymi lędźwiami, zaś klatka piersiowa głęboka. Efektowna szata i umaszczenie owczarka szkockiego Szata owczarka szkockiego długowłosego już na pierwszy rzut oka przyciąga wzrok. Jest bardzo gęsta, długa i dwuwarstwowa. Włos okrywowy jest prosty i szorstki w dotyku. Za to podszerstek jest miękki i bardzo gęsty. Jest tak gęsty, że uniemożliwia zobaczenie skóry owczarka. Owczarek szkocki długowłosy występuje w trzech umaszczeniach: trójbarwnym (tricolor), z intensywnymi czarnymi podpaleniami na głowie i łapach; śniadym, w odcieniach od jasnozłotego do mahoniowego. Barwa kremowa i jasnosłomkowa według wzorca jest wysoce niepożądana; niebieskim marmurkowym, z srebrzysto szarym tłem, czarnymi plamkami i łatkami. Pożądane są intensywne podpalenia ale ich brak nie stanowi wady. Przy każdym umaszczeniu powinny występować mniej lub bardziej rozległe białe znaczenia. Pożądane są cały lub częściowy biały kołnierz, białe skarpetki i biały koniec ogona. Na głowie może być biała strzałka różnej długości. Owczarek szkocki długowłosy porusza się lekko, długim krokiem. Odmiana amerykańska Collie Według wzorca FCI owczarka szkockiego długowłosego biel w umaszczeniu jako kolor dominujący nie jest akceptowalny. Z kolei wzorzec ustalony przez AKC (American Kennel Club) dopuszcza umaszczenie całkowicie białe. Owczarek szkocki długowłosy hodowany według wzorca amerykańskiego odróżnia się od linii hodowanej w Europie również wagą. Tamte owczarki są cięższe i bardziej muskularne, choć bardzo podobne do europejskiej wersji. FCI uznało jedynie standard brytyjski i nie uznaje standardu amerykańskiego. Owczarek szkocki długowłosy – idealny pies rodzinny Owczarek szkocki długowłosy to doskonały pies pasterski, który posiada wszystkie potrzebne do takiej pracy atrybuty. Efektowny i piękny wygląd sprawił, że stał się także pożądanym i cenionym psem rodzinnym i do towarzystwa. Rasa ta doskonale dostosowała się do życia w rodzinie, domowników obdarza wielkim uczuciem i mocno się do nich przywiązuje. Collie chętnie współpracuje z człowiekiem i pragnie jego towarzystwa. Życie w kojcu i odizolowaniu może spowodować zmiany psychiczne i załamanie pupila. Owczarek szkocki długowłosy potrzebuje czuć się kochany, ale do szczęścia musi także obdarzać uczuciem swoich bliskich. Jest to rasa bardzo wrażliwa i uczuciowa, która wyczuwa i reaguje na nastroje domowników. Nie wybiera sobie jednej osoby na przewodnika, wszystkich domowników traktuje jako swoje stado i lubi mieć ich na oku. Collie bardzo źle znosi samotność, dlatego nie powinien spędzać długich godzin w samotności. Jeśli ma zostawać sam na krótkie nieobecności właściciela to powinien być do tego systematycznie i konsekwentnie przyzwyczajany już od małego. W innym wypadku owczarek szkocki może wykazywać zachowania destrukcyjne. W stosunku do dzieci Collie jest łagodny i delikatny, jednak trzeba pamiętać, że pies nie jest zabawką, dlatego pomimo dużej cierpliwości jaką cechuje się owczarek szkocki długowłosy, dzieci powinny być nauczone prawidłowego obchodzenia się z pupilem. W stosunku obcych bywa nieufny i powściągliwy, ale nie jest agresywny. Owczarek szkocki długowłosy – jaki charakter mają psy tej rasy Owczarek szkocki długowłosy to bardzo przyjacielski pies, które bez problemu dogada się z innymi zwierzętami, zarówno z kotami, jak i psami. Jednak, aby ich kontakty przebiegały w bezpiecznej i przyjaznej atmosferze potrzebna jest wczesna socjalizacja. Psy tej rasy nie przejawiają agresji i nie zaczepiają bez powodu, jednak one same lub ich opiekun zostaną zaatakowany to nie zawahają się stanąć do walki. Walka w ich przypadku to ostateczność, wcześniej będą starać się rozwiązać problem dyplomatycznie – ostrzegając przeciwnika. Psy tej rasy są rasa wrażliwe i wymagają odpowiedniego szkolenia. Lubią być doceniane i kochane przez właściciela. Owczarek szkocki potrafi wyczuć humor swojego pana, dlatego podczas gorszego dnia lepiej odpuścić naukę i wrócić do niej w lepszym nastroju. Jest to ważne, ponieważ Collie niesprawiedliwie potraktowany potrafi na długo zapamiętać swoją krzywdę. Wszelkie kary mogą spowodować zamknięcie się pupila w sobie i odmówienie dalszej współpracy, dlatego też szkolenie powinno być łagodne i opierać się pozytywnych skojarzeniach. Musi być także urozmaicone, ponieważ owczarki szkockie nie lubią monotonii. Jak podkreśla wzorzec rasy, owczarek szkocki długowłosy nie należy do bojaźliwych psów. Ważne jest jednak, aby pies właściwie odbierał bodźce. Strach, którego doświadczy szczeniak będzie rzutował na jego późniejsze zachowania. Rolą właściciela jest, aby nie doprowadzić do sytuacji lękowych ani stresujących, które zapadną w pamięci czworonoga. Nie wolno odciągać i zabierać psa w momencie jego zetknięcia się z czymś nowym, nieznanym, ponieważ może to budować w nim niepewność. Najlepiej pozwolić mu spokojnie zapoznać się nieznanym dotychczas przedmiotem. To samo dotyczy spotkań z dużo większymi czworonogami na spacerze. Gwałtowne zabieranie maluchów od innych, większych psów jest poważnym błędem wychowawczym. Właściciel powinien budować u swojego psa pewność siebie, ponieważ będzie ona miała wpływ na całe jego dalsze życie i postrzeganie przez niego świata. Sytuacje stresowe powinny być zmieniane tak, aby pupil zapamiętał je jako coś przyjemnego. W budowaniu pozytywnych wspomnień dobrze sprawdzą się smaczki, pochwały i wspólne zabawy. Wychowanie owczarka szkockiego długowłosego Rasa ta wymaga prawidłowego i wcześnie wprowadzonego szkolenia. Na szczęście owczarek szkocki chętnie się uczy i rozumie czego się od niego oczekuje, jednak tak jak każdy pies lubi czasem testować cierpliwość swojego właściciela. Opiekun powinien wykazać się cierpliwością i konsekwencją, ale przy tym nie może być nerwowy – każde zachowanie wymaga wypracowania. Pies nie rodzi się ze znajomością komend, dlatego w rękach właściciela jest odpowiednie jego prowadzenie. Odpowiednia ilość czasu poświęcona na wychowanie i szkolenia czworonoga zaowocuje w przyszłości grzecznym zachowaniem czworonożnego towarzysza. Niezwykle ważny dla psa jest autorytet, którym powinien być dla niego jego właściciel. Właściciel powinien być autorytetem, ale także i najlepszym przyjacielem czworonoga. Owczarek szkocki to pies stadny, który musi mieć jasno określone pozycje w stadzie. Jeśli opiekun nie będzie w stanie być przywódcą stada, to pies będzie próbować objąć to stanowisko, a wówczas nici w właściwego wychowania. W wychowaniu owczarka szkockiego długowłosego liczy się silna więź. Więź taka oparta na szacunku i wzajemnym zrozumieniu otwiera drogę do wychowawczego sukcesu. Absolutnie nie wolno używać wobec żadnego czworonoga przemocy fizycznej czy słownej. Za dobre zachowanie i poprawne wykonane komendy (a nawet próby ich wykonania) pies powinien otrzymać nagrodę. Takie pozytywne metody szkoleniowe pozwalają budować w psychice pupila przyjemne wspomnienia. Nagroda może różnić się w zależności od preferencji pupila. W zależności od psa mogą to być smaczki, zabawki lub wspólna zabawa z właścicielem. Ważne jest zrozumienie swojego psa, dzięki czemu szkolenie będzie dla niego bardziej atrakcyjne. Socjalizacja ma zapewnić pupilowi właściwe poznawanie świata. Już jako szczeniak owczarek szkocki powinien mieć możliwość poznawania nowych osób, innych zwierząt, aby w przyszłości móc z nimi tworzyć dobre relacje. W innym wypadku pies może być lękliwy, a nawet przejawiać złość w kontaktach z innymi zwierzętami czy napotkanymi ludźmi. Socjalizacja powinna zawierać także zapoznawanie się malucha z różnymi odgłosami, jak na przykład szum jadących aut czy odgłos pracującego odkurzacza. Ważne jest również poznawanie nowych, nieznanych dotychczas psu miejsc. Zdecydowanie warto przyzwyczajać szczeniaka do jazdy samochodem, dzięki czemu podróżowanie z nim w przyszłości będzie znacznie bardziej komfortowe, zarówno dla psa jak i jego opiekuna. Trzeba pamiętać, aby nie zabierać w pierwszą podróż psa do weterynarza, ponieważ jeśli pierwsza jazda odbędzie się właśnie w takie miejsce, to samochód może pupilowi już zawsze kojarzyć się z weterynarzem. Dzięki odpowiednio prowadzonej socjalizacji nasz psiak będzie przyzwyczajony do rożnych sytuacji i nie będzie reagować na nie stresująco, a my jako właściciele bez obaw będziemy mogli zabierać go praktycznie wszędzie. Doskonałym miejscem, w którym warto rozpocząć socjalizację ćwicząc przy okazji podstawowe komendy jest psie przedszkole. Owczarek szkokii długowłosy lubi wszelkie aktywności, a ruch zapewnia mu równowagę fizyczną i psychiczną. Rasa ta nadaje się do praktycznie wszystkich psich sportów takich jak agility czy obedience, ale chętnie będzie towarzyszyć swojemu właścicielowi w różnych aktywnościach. Szczeniaka nie można zbytnio forsować w trosce o jego zdrowie i prawidłowy rozwój układu kostno stawowego, dlatego ilość i rodzaj ruchu powinien być dobierany stopniowo. Oprócz spacerów i codziennego wybiegania psa sprawdzą się ćwiczenia umysłowe, które nie tylko wpłyną korzystnie na wrodzone zmysły czworonoga, ale zapewnią mu dodatkową rozrywkę. Odpowiednia dieta dla owczarka szkockiego Prawidłowe żywienie to podstawa dobrego samopoczucia psa. Owczarek szkocki nie jest psem wybrednym, dlatego właściciel ma duże pole manewru podczas wyboru sposobu żywienia pupila. Ważne jednak, aby przy wyborze diety uwzględnić wagę i wiek czworonoga, a także aktywność fizyczną w ciągu dnia i ewentualne schorzenia. Pamiętać też trzeba, że wraz z wiekiem zmieniają się potrzeby żywieniowe. Szczeniak powinien żywić się takim rodzajem pożywienia, jakim żywił się w hodowli. Oczywiście można zmienić karmę na inną, jednak taka zmiana powinna zachodzić powoli, aby nie doprowadzić do nagłych i niepożądanych reakcji organizmu. Przy wyborze karmy zwróćmy uwagę na jak największą zawartość mięsa dobrej jakości. Mięso stanowi źródło białka zwierzęcego, które potrzebne jest do prawidłowego rozwoju psa. Obok mięsa istotne są witaminy, które znajdują się w owocach i warzywach. Decydując się na gotowe karmy najlepiej wybierać te od sprawdzonych producentów, o dobrym składzie, bogate we wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Psu można podawać gotowe karmy suche jak i mokre. Jest to najszybszy i najwygodniejszy sposób żywienia, jednak właściciel może zdecydować się również na samodzielnie przygotowywane posiłki w domu lub dietę BARF. Te ostatnie metody są bardziej czasochłonne i wymagają odpowiedniej wiedzy. Skomponowanie bogatego w niezbędne składniki jadłospisu może przysporzyć wiele problemów, dlatego najlepiej poradzić się weterynarza lub psiego dietetyka. Pomogą oni uniknąć niedoborów, które mogłyby odbić się niekorzystnie na zdrowiu pupila. Dietę warto również wzbogacać o suplementy takie jak biotyna, która wpłynie na wygląd i strukturę włosa, czy nienasycone kwasy tłuszczowe omega -3 i -6. Pamiętajmy, aby każdą suplementację konsultować z lekarzem weterynarii. Na samopoczucie wpływa także stopień nawodnienia, dlatego stały dostęp do miski ze świeżą woda pitną to konieczność. Typowe choroby dla owczarka szkockiego długowłosego Owczarek szkocki długowłosy cieszy się na ogół dobrym zdrowiem. Tak jak u innych ras zdarzają się typowe dla niego choroby – są to choroby oczu takie jak anomalia oczu collie (CEA) czy postępujący zanik siatkówki (PRA). Owczarek szkocki collie jest wrażliwy na niektóre leki, co spowodowane jest mutacją genu MDR1. Na szczęście istnieją testy, które mogą określić, które leki są dla niego niebezpieczne, co pozwoli uniknąć ich podania. Warto jednak zawsze o tym pamiętać i przypominać przy wizycie u weterynarza – na wszelki wypadek. Rasa ta narażona jest na dysplazję stawu biodrowego, co jest chorobą dziedziczną. Istnieją testy na wykrycie jej nosicielstwa, dzięki czemu nie dopuszcza się do hodowli osobników chorych. Kolosalne znaczenie dla zdrowia owczarka szkockiego ma to, czy pochodzi z odpowiedzialnej hodowli, w której dopuszczano do rozrodu dopuścić tylko zdrowe i nie obciążone genetycznie psy. Średnio owczarek szkocki długowłosy dożywa 12 lat. Owczarek szkocki długowłosy – jak reaguje na temperatury? Rasa ta źle znosi upały, które podobnie jak i dla innych psów stanowią niebezpieczeństwo. W porze letniej spacery powinny odbywać wcześnie rano lub późnym popołudniem. Wysokie temperatury mogą doprowadzić do przegrzania psa, dlatego warto ograniczyć aktywności w ciągu dnia, zapewnić pupilowi zacienione i w miarę możliwości chłodne miejsce do odpoczynku i bezwzględnie stały dostęp do regularnie wymienianej wody pitnej. Owczarek szkocki długowłosy zdecydowanie bardziej lubi zimę. Nie powinien jednak całych dni spędzać na mrozie, ale zabaw w śniegu z pewnością sobie nie odmówi. Psy mieszkające na terenach, gdzie stosuje się solankę w zimie powinny mieć zabezpieczone opuszki łap specjalnymi preparatami lub butami dla psa. Pielęgnacja owczarka szkockiego długowłosego Owczarek szkocki długowłosy ma efektowną i przyciągającą uwagę bujną szatę. Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że jego futro wymagać będzie czasochłonnej i trudnej pielęgnacji. W rzeczywistości nie ma nic bardziej mylnego. Pielęgnacja owczarka szkockiego długowłosego nie zajmuje dużo czasu. Najważniejszym zabiegiem jest czesanie, które poza okresem linienia wystarczy powtarzać co dwa tygodnie. Używa się do tego celu włosianej szczotki o włosiu na tyle długim, aby sięgało aż do skóry psa. Szczególną uwagę należy zwrócić na okolice uszu, pach i pachwin, gdzie lubią powstawać kołtuny. Duże kołtuny należy rozczesać delikatne palcami, aby nie wyrządzić psu niepotrzebnego bólu. Podczas linienia psa należy czesać co kilka dni, co pozwoli pozbyć się martwego włosa. Mądrym posunięciem jest jak najwcześniejsze przyzwyczajanie psa do zabiegów pielęgnacyjnych – najlepiej zacząć, kiedy jest jeszcze szczeniakiem. Dzięki temu w przyszłości pielęgnacja będzie jedynie czystą formalnością i nie będzie powodowała u psa dyskomfortu. Owczarka szkockiego kąpiemy w miarę potrzeby, ale nie rzadziej niż raz na cztery miesiące używając do tego szamponów dla ras długowłosych. Po kąpieli warto stosować odpowiednie odżywki, które wzmocnią efekt działania szamponu. Przed kąpielą sierść koniecznie powinna być dokładnie wyczesana. Dbanie o sierść nie wystarczy Nie tylko bujna szata wpływa na zjawiskowy wygląd pupila. Oprócz dbania o efektowny wygląd szaty owczarka szkockiego długowłosego zadbać również trzeba o stan jego uszu i okolic oczu. W razie powstania jakichkolwiek zacieków wokół oczu należy te okolice delikatnie przemyć. Uszy powinny być sprawdzane regularnie i w razie powstania zabrudzeń umyte za pomocą specjalnego preparatu do uszu. Warto dbać też o zęby i dziąsła pupila. Higiena jamy ustnej to obowiązek właściciela. Nasz czworonożny przyjaciel sam nie zadba o stan swoich zębów, a odkładający się kamień nazębny może przysporzyć wielu poważniejszych kłopotów. Na szczęście da się im zapobiec stosując regularną profilaktykę. Systematyczne mycie zębów za pomocą szczoteczki i pasty, specjalistyczne dodatki do jedzenia i picia czy naturalne gryzaki to coś co powinno znaleźć się w domu każdego właściciela Collie. Sprawdzać też trzeba stan pazurów. Zazwyczaj pies ściera je samodzielnie, jednak jeśli tego nie robi to należy je delikatnie przyciąć uważając na ukrwiony rdzeń. Czego potrzebuje owczarek szkocki długowłosy – akcesoria dla psa Życie z czworonogiem to nie tylko jego posiadanie, ale także codzienna rutyna. Wychodzenie na spacer, podawanie jedzenia, czy zabawa. Owczarek szkocki długowłosy potrzebuje dużej ilości ruchu do właściwego komfortu fizycznego i psychicznego. Szeroka obroża i długa, solidnie wykonana smycz to podstawa bezpiecznych spacerów. Zamiast obroży można zdecydować się na dobrze dopasowane szelki typu guard. Pamiętajmy jednak, że szelki należy stosować ostrożnie, ponieważ zbyt wcześnie używane mogą doprowadzić do deformacji układu kostno-stawowego. Miska na jedzenie i picie powinna być solidna i zrobiona z dobrych materiałów. Między spacerami owczarek szkocki potrzebuje własnego miejsca do odpoczynku, gdzie będzie mógł w spokoju odpocząć mając swoich bliskich na oku. Posłanie powinno być dobrane do wielkości psa tak, aby było dla niego komfortowe. Warto przyzwyczajać psa do klatki kennelowej lub transportowej, która będzie pupilowi gwarantować bezpieczeństwo podczas podróży. Rasa ta nie odmówi sobie dodatkowej zabawy, dlatego wszystkie piłki, sznurki czy pluszaki będą u nich mile widziane. Zabawki powinny być solidne i nie posiadać małych, łatwych do odgryzienia części. Do zachowania efektownej i bujnej szaty niezbędne będą akcesoria groomerskie. Zakup psa z odpowiedzialnych źródeł Zakup psa rasowego z odpowiedzialnego źródła jest kluczowy w aspekcie jego zdrowia, dobrego samopoczucia i socjalizacji. Owczarek szkocki długowłosy jest cieszącą się dobrym zdrowiem rasą, jednak narażony jest na niektóre choroby genetyczne, które w odpowiedzialnej hodowli są sprawdzane, a psy rozpłodowe dokładnie przebadane. Hodowla powinna należeć do ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce), który jest jedyną organizacją w Polsce działającą pod agendą FCI (Międzynarodowej Federacji Kynologicznej). Na stronie ZKwP znajdują się listy wszystkich uznanych ras, wraz ze zrzeszonymi hodowlami, dzięki czemu szukając hodowli możemy sprawdzić czy wybrany hodowca należy do tego związku. Wybierając szczeniaka z hodowli zrzeszonej w ZKwP dostajemy pewność co do zdrowia szczeniaka, wczesnej socjalizacji i osobowości zgodnej ze wzorcem rasy. Ile kosztuje szczeniak owczarka szkockiego długowłosego? Szczeniak owczarka szkockiego długowłosego kosztuje co najmniej 3500 zł. Cena może okazać się znacznie wyższa, a na ten fakt wpływa kilka czynników. – wiek i płeć czworonoga, umaszczenie, osiągnięcia rodziców czy predyspozycje wystawowe, a renoma hodowli i starania jakie włożył hodowca w jej prowadzenie. Nie daj się skusić niskim, super atrakcyjnym ofertom. Jest prawie pewne, że takie oferty pochodzą od pseudohodowców. Pamiętaj, że hodowle nie zrzeszone w ZKwP nie wystawiają rodowodów, który potwierdza rasowość psa. Innym ważnym czynnikiem jest zdrowie pupila, a z pochodzących z pseudohodowli szczeniąt niestety często wyrastają szczeniaki chore, niezgodne ze wzorcem rasy. Zdecydowanie lepiej poczekać na wymarzonego i zdrowego szczeniaka owczarka szkockiego długowłosego. Przed zakupem szczeniaka Jeśli jesteś zdecydowany na owczarka szkockiego i wiesz, że jesteś w stanie zapewnić mu najlepsze warunki jakich potrzebuje to możesz zacząć szukać odpowiedniej hodowli. Przed zakupem osobiście odwiedź wybraną przez siebie hodowlę i przekonaj się o panujących w niej warunkach, poznaj rodziców szczeniaka i porozmawiaj z hodowcą. W niektórych przypadkach będziesz mógł zobaczyć szczeniaka, co prawda zapewne z daleka, ponieważ maluchy nie mają jeszcze odporności na warunki z zewnątrz. Przed podpisaniem wstępnej umowy zapoznaj się z wynikami przeprowadzonych badań na choroby dziedziczne, sprawdź rodowód rodziców, a także książeczkę zdrowia szczeniaka. Pamiętaj, że szczeniak może opuścić hodowlę dopiero po ukończeniu 8. tygodnia życia. Powinien być zaczipowany, zaszczepiony i odrobaczony, co powinno mieć potwierdzenie w książeczce zdrowia. Szczeniak powinien też posiadać metrykę na podstawie której w przyszłości można wyrobić jego rodowód. Dla kogo owczarek szkocki długowłosy jest dobrym wyborem? Owczarek szkocki długowłosy potrzebuje właściciela zrównoważonego, posiadającego czas i chęci do szkolenia pupila. Opiekun Collie nie powinien długich godzin spędzać poza domem, ani być typem kanapowca. To żywiołowa rasa, która odnajdzie się przy boku osób aktywnych, rodzin z dziećmi i osób samotnych. Collie potrzebuje uwagi właściciela, aktywnego spędzania czasu i konsekwentnego wychowania. Rasa ta łatwo przystosowuje się do panujących wokół niego warunków. Mieszkanie w bloku nie jest przeszkodą o ile tylko jej potrzeba ruchu zostanie zaspokojona. Owczarek szkocki długowłosy to delikatny i sympatyczny czworonóg, który obdarzony miłością i otoczony opieką odwdzięczy Ci się długimi latami dozgonnej przyjaźni i wierności. Przeczytaj również: Sznaucer olbrzym – charakterystyka rasy, wychowanie i pielęgnacja
Hodowla Owczarków Niemieckich Długowłosych WILKOWITZ FCI. ul. Pogodna 10. 43-365 Wilkowice k. Bielska-Białej (woj. śląskie) telefon: +48. 793 148 249. email: hodowla@wilkowitz.pl. Hodowla Owczarka Niemieckiego Długowłosego Wilkowitz FCI.
DON, czyli długowłosy owczarek niemiecki budzi wiele kontrowersji, głównie ze względu na chaotyczną historię rasy. Przez długi czas długi włos u owczarka niemieckiego był cechą niepożądaną ? osobniki takie były eliminowane z hodowli oraz nie otrzymywały kwalifikacji hodowlanej w SV (niemieckim klubie rasy) ani w FCI, czyli najstarszej federacji FCI argumentowały swoją decyzję tym, że długa sierść przeszkadza psom w pracy. Skoro owczarek niemiecki jest psem pracującym, to logiczne, że taki element go dyskwalifikuje. Niestety, ale te piękne psy musiały czekać aż do sierpnia 2010 roku na zatwierdzenie przez FCI oraz organizacje zrzeszone, które nadały im status odrębnej rasy. Owczarek niemiecki długowłosy zyskał wszelkie prawa wystawowe i hodowlane od dnia 1 stycznia 2011 szczęście w świecie kynologii nie ma monopolu, więc istnieją równoległe organizacje. Jest to sprawa i dobra i zła, ponieważ brak ujednolicenia oznacza spory chaos w prowadzeniu rasy i zasad wystaw oraz hodowli, ale jednocześnie dzięki takim stowarzyszeniom DON miał szansę na rozwój, który był blokowany przez innych organizacji spowodowały, że miłośnicy tej rasy mogli hodować je zgodnie z pewnymi wymogami oraz pełną dokumentacją pochodzenia. Jednak duże rozproszenie organizacji, brak pewnej unifikacji oraz określonych zasad spowodował, że psy w tej rasie mogą mocno od siebie spotkać różne faktury włosia i jego faktyczną długość. Poszczególne osobniki mogą się różnić również wzrostem oraz budową ciała i głowy. Nie zmienia to jednak faktu, że owczarek niemiecki długowłosy to na pewno piękna rasa, która ma miłośników na całym rasyJeżeli chodzi o sam wzorzec rasy to wg FCI jest on spójny dla wszystkich odmian owczarka niemieckiego. Można ją znaleźć tutaj: ? jest to aktualny wzorzec, który wymienia dwie odmiany, krótkowłosą oraz owczarek szwajcarskiJako ciekawostkę powiem, że w podobnej sytuacji był Owczarek Szwajcarski. Jest to po prostu odmiana owczarka niemieckiego, która posiada maść białą. We wcześniejszych latach takie owczarki były normalnie hodowane i certyfikowane, jednak postanowiono stopniowo oddzielać białą 1933 roku całkowicie skreślono białe owczarki ze standardu rasy. Aktualnie maść biała jest dyskwalifikująca. Przez 20 lat odłam ten był wykluczony ze wszelkich oficjalnych ksiąg hodowlanych. Dopiero utworzenie się specjalnych klubów miłośników ”albinosów” spowodował duże zmiany w hodowli. Szczegółowa dokumentacja i opracowania oraz ogromne starania pasjonatów doprowadziły do kwalifikacji w nie jako odłam owczarka niemieckiego, ale kompletnie nowa rasa ? Biały Owczarek Szwajcarski. Nazwa wzięła się stąd, że to właśnie Szwajcaria złożyła oficjalny wniosek o uznanie tego rasy, jednocześnie przejęła w tym momencie odpowiedzialność za te psy. Dla zainteresowanych jest to wzorzec nr 347. Oczywiście w miarę lat do linii dodano również inne, dzięki czemu Szwajcar jest aktualnie genetycznie odmienny od owczarków świat kynologiiŚwiat kynologiczny jest bardzo specyficzny. Wiele różnych organizacji, stowarzyszeń i klubów wprowadza spory chaos w standardach prowadzenia rasy. Powoduje to liczne odstępstwa między poszczególnymi reprezentantami. Niektóre cechy dyskwalifikujące w FCI są bezproblemowo akceptowalne w innych prowadzi to do ”ucieczek” hodowców do innych stowarzyszeń, aby otrzymać pozwolenia hodowlane, nawet jeżeli psy odbiegają lekko od standardu. Z tego powodu warto zapytać hodowcę z jakiego stowarzyszenia udzielono mu pozwolenia na hodowlę. Jest to szczególnie ważne, jeżeli kupujesz psa z myślą o psina pochodzi z hodowli stowarzyszonej z ZHPR (Związek Hodowców Psów Rasowych), które należy do UCI. Wystawy są, więc w razie czego możemy spróbować. Oczywiście osoby, które koniecznie chcą brać udział w takich akcjach, powinny pomyśleć o psie z FCI, gdzie wystaw jest więcej i mają większe znaczenie w wielu kręgach. ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce) jest jedyną polską organizacją, która działa w ramach jest granica?Warto zauważyć, że ogromne organizacje jak FCI nie są gwarantem niczego, ani tym bardziej wyrocznią. Wiele osób zapisuje się do FCI, a potem można znaleźć wiele wpisów na forach jaka to wspaniała organizacja, a wszystkie inne są ”pseudo”.Oczywiście FCI to bardzo stara federacja z ogromną historią, jednak to nic nie znaczy, jeżeli nie wykonuje swoich zadań – odpowiedniego prowadzenia ras tu, aby zapoznać się z genezą kątowania: Owczarków niemieckich, ale również innych ras – wprowadzono bardzo kontrowersyjne ”standardy” wyglądu psów. Jest to spowodowane oczywiście wynikami na wystawach. Jeżeli konkretny osobnik wygrywa, a sędzia argumentuje wybór określonymi cechami to można stwierdzić, że ta cecha jest pożądana. W wyniku tego hodowcy starają się dopasować i rozmnażać psy, które odpowiadają takim jestem ekspertem w tej dziedzinie, więc odnośnie innych ras powiem tylko, że częstym procederem jest np: ucinanie ogonów lub podcinanie uszu. W imię czego? Lepszych wyników wystawowych? Dziwnych aspektów estetycznych?Jeżeli chodzi o owczarki niemieckie to sprawa jest bardzo trudna. Przez lata zaczęto obniżać zady tej rasy, aby osiągnąć wysokie kątowanie. Na poniższym filmiku dobrze widać jak zmieniła się rasa przez ostatnie 110 lat. Z typowego, prostego psa z równym grzbietem do ”koślawców”, które tyłki mają przy samej ziemi. W środowisku kynologicznym już od lat mówi się o negatywnym wpływie takich zabiegów. Zarówno fizycznych jak i fizyczne są proste do zauważenia – niski tył powoduje ”dziwne” ułożenie się kręgosłupa. Z tego powodu owczarki niemieckie mają coraz słabsze tylne łapy, ponieważ większość ciężaru ciała opiera się na mają tendencję do ”szurania” tylnymi odnóżami – można to w pewnym stopniu naprostować poprzez odpowiednie ćwiczenia – ”świadomość tyłu”. Osobniki z niskim zadem tracą swoje funkcje użytkowe – są wolniejsze, mniej zgrabnie. Przystosowane do stania wystawowego, a nie poruszania się, czy psychiczne są trudniejsze do zauważenia – hodowcy, aby osiągnąć odpowiednie kątowanie rozmnażają konkretne osobniki. Nie patrzą na ich cechy użytkowe, charakter czy temperament, ale wyłącznie na poziom tyłu. W związku z tym często zamiast rozmnażać genialne, na prawdę mądre psy to decyduje się na przedłużenie linii odpowiedniego fizycznie, ale przeciętnego psychicznie znaleźć jeszcze hodowle, które zdecydowały się wyłamać z tej spirali i kontynuują tzw. linię użytkową owczarków niemieckich. W takich hodowlach można znaleźć osobniki bez kątowania lub z bardzo małym, dzięki czemu udaje się zachować funkcje użytkowe psów. Warto zaznaczyć, że linia wystawowa owczarków to tzw. aktualnych owczarków niemieckich. Jak widać – tył wręcz unosi się powyżej ważnym aspektem u owczarka niemieckiego są uszy. Niestety, ale postępy hodowlane sprawiły, że wiele osobników ma problem z samodzielnym postawieniem uszu. Co robiono z osobnikami o pięknym (zdaniem hodowców) kątowaniu, ale słabymi uszami? Podklejano. Na forach można znaleźć pełno tematów ”Mój owczarek nie stawia uszu” lub ”Owczarek niemiecki – ciągle klapnięte uszy” – niestety jest to spowodowane tym, że stojące uszy nie są wcale priorytetem hodowców. W okresie szczenięcym można psu ”mechanicznie” pomóc w tym aspekcie, a kątowanie jest często moje zdanie jest takie, że oczywiście trochę w naturze grzebać trzeba. Dawne owczarki były wypłowiałe oraz szarobure. Aktualnie mają bardzo ładne i kontrastowe ubarwienie. Wielu ras bez krzyżowania w ogóle by nie było. Są jednak pewne granice, a nimi jest szkodzenie zdrowiu zwierząt. Obcinanie części ciała czy prowadzenie rasy tak, aby miała skrzywiony kręgosłup to przesada, do której nie powinno jednak hodowle, które wspierają linię użytkową. kończąc ten długi wpis. Wybierajcie swojego owczarka świadomie. Czytajcie, sprawdzajcie i pogłębiajcie wiedzę. Każdy jest inny i ma odmienne potrzeby. Jeżeli ktoś skupia się na wystawach, a problemy zdrowotne psa nie przeszkadzają to droga wolna. Problemem może być również trudna dostępność psów typowo nie jest typowym użytkiem, ale eksterierem też nie. Kątowanie jest, ale delikatne – chociaż wszystko się okaże za rok, jak psiak będzie już dorosły. Jednak rodzice nie mają dużego kątowania, więc u nas też nie powinno pomocnicze: Wikipedia Border-Wars
www owczarek dlugowlosy com pl
